پرسش و پاسخ هایی برای سرقت علمی در انجام پایان نامه دکتری!!!

من سال آخر دکترا در انگلستان در یک رشته علمی هستم و در حال نوشتن پایان نامه خود هستم. من قبلاً ۲ مقاله مجله منتشر کرده ام و ۲ مقاله دیگر را برای انتشار ارسال کرده ام. دپارتمان من اجازه پایان نامه “مبتنی بر انتشارات” را نمی دهد، بنابراین باید پایان نامه ای را در زمینه یک کتاب و غیره بنویسم.

همانطور که من پایان نامه خود را در چند جا می نویسم، به خصوص در بررسی ادبیات، تمایل دارم از جملات انتشاراتم دوباره استفاده کنم. سعی می‌کنم کمی آنها را بازگو کنم، شاید برخی کلمات را با مترادف‌هایشان تغییر دهم و غیره، اما عملاً این من هستم که در مورد آنچه قبلاً نوشتم می‌نویسم. ناگفته نماند که اگر چیزی غیر بدیهی بگویم (من آن را کمی خنده دار دیدم، در پایان یک قسمت از من نقل قول/نقل می کنم. 🙂 . مشکل این است که گاهی اوقات من فقط توضیح می دهم که چگونه یک تکنیک تخمین خاص کار می کند. در آن صورت من به نویسندگان اصلی اشاره می کنم و نه خودم. نحو در آن مواقع هر چند عملاً همان متن اصلی است که در نشریه خود استفاده کردم. همانطور که یک بار توضیح دادم و خوب تلقی می‌شدم، دلیلی برای اختراع مجدد خودم پیدا نمی‌کنم (همانطور که اشاره کردم بازنویسی ملایمی انجام می‌دهم، اما کاملاً بی‌اهمیت است). همین موارد در مورد لیست ها نیز صدق می کند. من مقاله خود را در ابتدای یک فهرست بزرگ به عنوان منبع فهرست ذکر می‌کنم، اما خود فهرست تقریباً مشابه مقاله «من» است. در این موارد من از نقل قول استفاده نمی کنم، فقط از انتساب “[]” استفاده می کنم.

آیا یک دستورالعمل واضح وجود دارد؟ تعریف اصلی سرقت ادبی “تکثیر کار شخص دیگری به عنوان کار شما” برای من (مستقیم) قابل اجرا نیست زیرا من شخص دیگری هستم (تقریبا *). اگر از کارهای دیگران استفاده می کنم، آنها را ذکر می کنم، اما خودم را با استناد به آنها در گیومه ذکر نمی کنم!

من در مورد اینکه چگونه در پایان نامه خود سرقت ادبی نکنم کمی “مبهم” هستم (در مورد انتشارات مجله خود مشکلی نداشته ام).

برای انجام رساله دکتری خوب در رشته مدیریت چه کارهایی باید برای کپی رایت صورت گیرد؟

قانون کپی رایت در چنین مواردی بسیار عجیب است (به طور رسمی ممکن است نیاز به درخواست مجوز از سردبیر مجله برای بازتولید چیزی، به خصوص تصویری که خودتان چند سال پیش در آنجا ساخته و ارسال کرده اید، داشته باشید، اگر حق چاپ را به شما اختصاص داده اید- برخی از مجلات نیاز به انتقال حق چاپ دارند، برخی نه). با این حال، روح قانون این است که شما آزاد هستید که چندین بار از اثر خود استفاده کنید، حتی اگر حق چاپ خود را از دست داده باشید، به شرطی که به وضوح بیان کنید که اولین باری نیست که ارائه می‌دهید (اگر هر دو شما را حفظ کنید، الزامی نیست. تمام حقوق و هیچ اصالتی انتظار نمی رود) آن و اینکه انتشارات قبلی چنین و چنان است. برای در امان ماندن، به ویراستاران نامه بنویسید و اجازه چاپ مجدد بخواهید (این کار خودکار است مگر اینکه ویراستار یک شرور شیطانی باشد که از شما کینه شخصی دارد). با این حال، هرکسی که بخواهد شما را به استفاده از کار خود بدون اجازه او متهم کند، چنان خود را در دنیای علمی احمق خواهد کرد که شهرت او در آنجا تا بی نهایت منفی سقوط خواهد کرد، بنابراین من فکر نمی‌کنم احتمال مشکل از آن چیزی باشد که برخی می‌گویند. کرنک شما را متهم به سرقت ادبی از کار خود می کند یا اینکه نتیجه اتهام، در صورت وقوع، اساسا متفاوت خواهد بود.

این یکی از دلایلی است که کل این مفهوم “خود سرقت ادبی” مضحک است. این کلمه غصب شده است به معنای چیزی که نیست، دزدیدن کار دیگری. باید آن را آنچه هست، انتشارات تکراری نامید. هنگام استفاده مجدد از اثر خود، مشکلاتی در مورد حق چاپ وجود دارد، با این حال اخلاق باید روشن باشد، سرقت ادبی دزدیدن اثر دیگری و ارائه آن به عنوان اثر خود است، که بسیار بدتر از انتشار تکراری است، یا به اشتراک گذاشتن آثار گذشته به عنوان جدید است. این دومی غیراخلاقی است، اما سرقت ادبی نیست! –

علاوه بر این، شرکت هایی مانند iThenticate اکنون از این روند سرمایه گذاری می کنند. به عنوان یک دانشمند، من یک پاراگراف مختصر، واضح و به خوبی بیان می‌کنم که روش، پدیده یا مدل ریاضی را توصیف کند. برای بسیاری از دانشمندان، چنین پاراگراف‌هایی اغلب بارها و بارها تکثیر می‌شوند، زیرا آنها در زمینه‌های فرعی باریکی کار می‌کنند، حتی زمانی که محتوای یک نشریه جدید است، ممکن است مقدمه، روش‌ها و غیره تا حدی اصلاح شود که در مورد بهترین باشد. می تواند باشد. آیا برای جلوگیری از پرچم‌گذاری توسط iThenticate و کلون‌ها، باید این را دوباره بیان کرد؟ فکر نمی کنم، اما به نظر می رسد که ما به آنجا می رویم –

حتی اگر دپارتمان شما اجازه پایان نامه “استاپلر” را نمی دهد، کاملاً منطقی است که انتظار داشته باشید که بتوانید آزادانه از این مطالب در پایان نامه استفاده کنید. به طور کلی، من انتظار دارم که شما باید یک بیانیه حق نسخه برداری مشابه با شلنگی که برای کپی کردن کامل مقاله استفاده می شود، اضافه کنید.

برای پوشش اتهامات سرقت ادبی، من به سادگی چیزی مانند “برخی عبارات به کلمه از منابع زیر نقل شده است” را تصدیق می کنم و آنها را فهرست می کنم. همچنین، هنگامی که از ارقام مجدد استفاده می کنید، برچسب “تجدید چاپ شده با مجوز” را اضافه می کنم.

در نهایت، از مشاور یا سایر اعضای بخش خود راهنمایی بخواهید! از آنجایی که شما تنها فردی نیستید که تحت این محدودیت قرار می‌گیرید، آنها قبلاً این وضعیت را پشت سر گذاشته‌اند و می‌توانند اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد دانش‌آموزان سابق با این موضوع در اختیار شما قرار دهند.

مقالاتی که شما منتشر کرده‌اید و اینکه من در یک مجله تحت بررسی قرار می‌گیرم برای تولید مجدد نیاز به مجوز دارد. بنابراین لازم است که برای نشریات نامه نگاری کنید و برای تکثیر مطالب در پایان نامه اجازه بگیرید. من در مورد مجلاتی شنیده ام که امتناع می کنند اما تعداد آنها بسیار کم است. با این حال، آنچه باید به خاطر داشته باشید این است که حق چاپ معمولاً محصول نهایی یا نسخه هایی از نسخه خطی را که در نتیجه کار انجام شده در مجله تغییر یافته اند، به عبارت دیگر طی شده یا در مرحله ای از بررسی، در بر می گیرد. بنابراین بازتولید نسخه اصلی ارسالی شما بی خطر خواهد بود. شما باید مجوزهای موجود در پایان نامه خود را تأیید کنید (مثلاً اگر فهرستی از مقالات و مقالات منتشر شده را در مرحله آماده سازی قرار دهید).

همه اینها ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما من هیچ ناشری را تجربه نکرده‌ام که از بازتولید (چه تجدید چاپ یا خود متن) در پایان نامه امتناع کند. به هر حال، ناشران با دانشمندانی که مقاله می‌نویسند زندگی می‌کنند و یک داوطلب دکترا (و دانشمندانی که با او درگیر هستند) «مشتری» دیگری است که به صراحت بگویم. بنابراین، امتناع از استفاده از مواد برای پایان نامه ای با توزیع بسیار محدود، به طور بالقوه بسیار خود ویرانگر خواهد بود.

تحت هر شرایطی، لطفاً با ناشران تماس بگیرید و به آنها بگویید که قصد انجام چه کاری را دارید و از آنها اجازه بگیرید. همچنین حق نسخه‌برداری را بررسی کنید (که معمولاً در مرحله‌ای از فرآیند انتشار آن را امضا می‌کنید. «بهتر است که متأسفم» اعمال شود. و، تکرار می‌کنم، اگر به شما نه داده شود، تعجب می‌کنم.

من از جملاتی مانند “نتایج شرح داده شده در این فصل به عنوان [xx] منتشر شده است” استفاده می کنم. یا «این فصل استدلال منتشر شده در [yy] را ارائه می دهد».

با این حال، دلیل اصلی من برای این موضوع، نگرانی کمتری درباره سرقت ادبی از خود است (مقاله‌ها و پایان‌نامه‌ها به زبان‌های مختلف هستند) تا اشاره به این که این یافته‌ها/توسعه‌ها در طول یک فرآیند انتشار مورد بررسی قرار گرفته‌اند. اما اگر استنادهای مناسب را نیز به مقاله خود ارائه دهید، به نظر من مهم است که برای خواننده آسان شود تا ببیند آیا نقل قول سهم شماست یا خیر.

کمی خارج از موضوع: حتی یک قدم جلوتر می روم و در همان ابتدا (در قسمتی در مورد اختصارات، نمادها و قراردادها) توضیح می دهم که مقالات [۱ – x] در ارتباط مستقیم با پایان نامه نوشته شده اند و در جلو قرار داده شده اند. از فهرست ادبیات به خواننده اجازه می دهد تا به راحتی مشارکت های من در این زمینه را تشخیص دهد. همچنین می‌توانید با دادن فهرست‌های مرجع «مشارکت‌های من» و «مشارکت‌های دیگران» این مشکل را حل کنید (مشابه با نحوه ارائه فهرست‌های ادبیات اولیه و فهرست‌های ادبیات ثانویه در برخی زمینه‌ها).